VERAPAMILLaatste bijwerking : 2022.07.18 |
|||||||||
| Synoniem: | |||||||||
| Toedieningsweg: | oraal, parenteraal | ||||||||
| Klasse(n): | |||||||||
| Preconceptie | 0-3 | 4-6 | 7-9 | Perinataal | Borstvoeding | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| (ja) III | (ja) II | (ja) III | (ja) II | (ja) II | (ja) II | |
| geen info | geen info | geen info | ||||
De codes werden geïnspireerd door beperkte humane gegevens waaruit geen verhoogde incidentie van afwijkingen bleek.
Dit aspect werd nog niet epidemiologisch of klinisch onderzocht. Tot nog toe werd geen melding gemaakt van beïnvloeding van de vruchtbaarheid bij de vrouw.
Verapamil gaat doorheen de placenta-barrière en werd gedetecteerd in navelstrengbloed [SKP Isoptine 02 2021]. Gegevens van 76 pasgeborenen die gedurende het eerste trimester aan verapamil werden blootgesteld, wijzen niet op meer afwijkingen (1 geval tegen 3 verwacht) 1 cardiovasculair defect. Geen enkele afwijking werd vastgesteld in 5 verschillende type-afwijkingen waarvoor gegevens beschikbaar zijn gespleten gehemelte, open rug, polydactylie, verkorte ledematen en hypospadie (Michigan Medicaid study) [Briggs]. Geen verhoogd risico op misvormingen werd eveneens gezien in een prospectieve cohortstudie met 78 zwangere vrouwen die tijdens het eerste trimester met een calcium-antagonist (waaronder 41% met verapamil) werden behandeld [Briggs].
Deze relatieve veiligheid werd bevestigd: LAREB maakt melding van 170 zwangerschappen met blootstelling tijdens het eerste trimester. Er werd geen verhoogde incidentie van afwijkingen vastgesteld [LAREB 07 2022].Ook volgens LECRAT is verapamil relatief veilig. Een behandeling die gestart werd vóór de zwangerschap kan verder gezet worden [LECRAT 07 2022].
Dierexperimenteel:Reproductiestudies met ratten en konijnen met dosissen tot 60mg/kg/dag (= 6 x de humane orale dosis) wezen niet op teratogeniciteit. Bij ratten werd met deze dosissen embryocidaal en groei- en ontwikkelingsremming gezien, waarschijnlijk te wijten aan maternale toxiciteit [Briggs].
Tweede trimester:Zie eerste trimester.
Dierexperimenteel:Geen specifieke informatie beschikbaar.
Zie eerste trimester.
Dierexperimenteel:Geen specifieke informatie beschikbaar.
Perinataal (steeds rekening houden met de gegevens bij de actuele trimester) :Strengconcentraties van 17 en 26% van de moederdosis werden gemeten bij 2 pasgeborenen 49 en 109 minuten na de toediening van oraal verapamil [Briggs]. Verapamil werd niet meer gezien in het navelstrengbloed bij 4 baby’s die tussen 173 en 564 minuten na de toediening van de dosis werden geboren. Er werden geen complicaties gemeld [Briggs].
Dierexperimenteel:Geen specifieke informatie beschikbaar.
Opvolging :Geen specifieke informatie beschikbaar.
Dierexperimenteel:Geen specifieke informatie beschikbaar.
L2
Verapamil gaat zeer zwak over in de moedermelk (0.1-1% van de moederdosis) [Hale]. Verapamil noch haar metaboliet norverapamil kon in het serum van het kind terug gevonden worden [Briggs]. Verapamil kan in geïsoleerde gevallen de secretie van prolactine verhogen en galactorrhea veroorzaken [SKP Isoptine 02 2021].
Dierexperimenteel:Geen specifieke informatie beschikbaar.
| Preconceptie | Zwangerschap | Borstvoeding | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| (ja) III | (ja) III | |||||
| geen info | geen info | ← Condoom gebruiken / Onthouding | ||||
Beperkte humane informatie beschikbaar. Er werd melding gemaakt van reversiebele beïnvloeding van de functionaliteit van spermatozoïden door Ca-antagonisten in het algemeen.
Bij een aantal patiënten die behandeld werden met calciumkanaalblokkers zijn reversibele biochemische veranderingen in de kopjes van spermatozoa gerapporteerd (zie "Klasse-tekst").
Dierexperimenteel:Geen specifieke informatie beschikbaar.
Geen specifieke informatie beschikbaar over de overgang via het sperma.
Dierexperimenteel:Geen specifieke informatie beschikbaar.
Gegevens over het gebruik van calciumantagonisten tijdens honderden zwangerschappen wijzen tot nu toe niet op een verhoogd risico op nadelige effecten of teratogeniciteit voor de foetus of pasgeborene.
Volgens LAREB zijn de gegevens over Ca-antagonisten beperkt, vooral tijdens het eerste trimester. Tot nog toe werd geen verhoogde incidentie van geboorte afwijkingen vastgesteld. Als een calciumblokker nodig is, dan gaat de voorkeur uit naar verapamil en nifedipine [LAREB 06 2022].
LECRAT geeft dezelfde boodschap voor Ca-antagonisten: beperkte ervaring, maar geen verhoogde incidentie van geboorte afwijkingen. Indien Ca-antagonisten nodig zijn geeft LECRAT naast nifedipine (1ste keuze) ook nicardipine (2de keuze) aan [LECRAT 06 2022].
In tegenstelling met dierexperimentele gegevens, is er geen evidentie voor verminderde uteroplacentaire doorbloeding. Meer misvallen en vroeggeboorten werden vastgesteld, alsook laag geboortegewicht. Deze effecten worden eerder in verband gebracht met complicaties bij zwangeren en waarvoor Ca-antagonisten worden ingezet (hypertensie). Vooral nifedipine wordt gebruikt als tocolyticum, met de bedoeling vroegtijdige arbeid uit te stellen [Schaefer 2015].
Vermindering van mannelijke fertiliteit is beschreven bij gebruik van sommige calciumkanaalblokkers (reversibel). In enkele gevallen van in-vitro fertilisatie werden calciumantagonisten geassocieerd met reversibele biochemische veranderingen in de kop van de spermatozoïde, wat kan resulteren in een verzwakte functie van het sperma. Bij deze mannen waarbij herhaaldelijk geen bevruchting werd waargenomen en waarbij geen andere verklaring kan worden gevonden, kunnen calciumantagonisten worden beschouwd als een mogelijke reden (bron : SKP Ca-antagonisten).
Geen specifieke informatie beschikbaar.